یادم هست در سفرهایی که به عنوان زائر مشرف شدم جلسات هر روز در یک ساعت خاص برگزار می شد و شاید آن زمان تقریبا در هر روز از دست رفته حساب می شد .
وقتی موانع برگزاری جلسات زیاد شود و محل برگزاری آن هم محدود شود، مجبور می شوی که جلسات را در زمان های متفاوت برای کاروان های مختلف برگزار کنی در چهار ساعت متفاوت دو ساعت صبح و دو ساعت بعداز ظهر
تقریبا اکثر کاروانها در ابتدای ورود و استقبال در برابر این امر جبهه می گرفتند اما وقتی مشکلات بازگو می شد و دلایل گفته می شد، قبول می کردند و نهایتا در روز آخر راضی بودند و بعضا تشکر هم کردند و بعضی مواقع نیز هنوز معتقد بر یکسان بودن زمان جلسات داشتند.
این مورد در برگزاری جلسات دعا و مراسم هم برقرار بود و مجبور بودیم جلسات را ساعت ده شب برگزار کنیم.
نظر شما چیست؟
و اما مشکلات:
ساعت ورود کاروانها (2:30 تا 3:30 بامداد) و لزوم قرار دادن وقت استراحت برای آنها و برگزاری اولین جلسه در عصر روز ورود
نیاز به نظافت رستوران در دو روز و نهایتا حذف کلاسهای صبح در یک مرحله و عصر در روز دیگر
کاهلی عمال هتل در نظافت سالن برای برگزاری جلسات
عدم همکاری زائران مثلا اگر زمان سرو صبحانه تا 8:30 بود متاسفانه بعضا تا 9:30 هم برای صرف صبحانه وارد رستوران می شدندو عمال هم منتظر بودند برای کارنکردن به هر بهانه ای، البته این اواخر بهتر شد ولی باز هم مشکل داشتیم
مزایای متغیر بودن:
همه کاروانها جلسات را در همه ساعتها تجربه می کردند و تقریبا همه یکسان بودند
زمان استراحت برای کاروانهای ورودی در نظر گرفته می شد
- ۹۳/۱۰/۲۰